Μέ τόν παραπάνω τίτλο καί ὑπότιτλο Ἐπισκοπικές ὑποθῆκες κυκλοφορήθηκε τίς τελευταῖες ἡμέρες ἀπό τίς Ἐκδόσεις Ἑν πλῷ ἕνα νέο βιβλίο τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου μας κ. Συμεών. Περιέχει 45 ὁμιλίες, πού ἀπηύθυνε σέ χειροτονίες κληρικῶν τῆς Μητροπόλεώς μας.
Παραθέτουμε στή συνέχεια τό εἰσαγωγικό κείμενό του Ἀντί Προλόγου, πού ἀναφέρεται στό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Ἀπό τίς ὡραιότερες στιγμές στή ζωή καί τή διακονία ἑνός ἐπισκόπου εἶναι οἱ χειροτονίες τῶν νέων κληρικῶν του, διακόνων καί πρεσβυτέρων. Ἐκείνων πού θά συμπαρεδρεύουν γύρω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ὅταν ἱερουργεῖ τό ὑπερφυές μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἐκείνων πού θά ἀποτελοῦν τούς στενούς συνεργούς του, οἱ ὁποῖοι θά τοῦ συμπαραστέκονται στή διαποίμανση τοῦ θεοφιλοῦς ποιμνίου τῆς Μητροπόλεώς του. Ἐκείνων πού ἐξ ὀνόματός του θά ἱερατεύουν στίς ἐνορίες πού συναπαρτίζουν τό ἐκκλησιαστικό σῶμα τῆς ἐπαρχίας του.
Κάθε χειροτονία πού ἀποφασίζει καί τελεῖ ἕνας ἐπίσκοπος εἶναι πράξη μεγάλης εὐθύνης. Ἡ εὐθύνη τόν καθοδηγεῖ κατά τήν ἐξέταση καί τήν ἐπιλογή τοῦ ὑποψηφίου γιά χειροτονία. Ἡ εὐθύνη τόν συνέχει κατά τήν ὥρα τῆς χειροτονίας. Καί τό αἴσθημα εὐθύνης τόν συνοδεύει, καθώς παρακολουθεῖ («ἐπισκοπεῖ»!) τήν κατά Χριστόν ζωή καί τή διακονία τοῦ κληρικοῦ πού εἰσήγαγε στό ἱερό θυσιαστήριο.
Παράλληλα, ὅμως, κάθε χειροτονία εἶναι γιά τόν ἐπίσκοπο καί ἀφορμή χαρᾶς. Πολλῆς χαρᾶς, γιατί ἀξιώνεται νά ἀναδείξει μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἕνα νέο κληρικό, ἕνα νέο ἐργάτη τῆς Ἐκκλησίας.
Χαίρεται τήν ὥρα που τόν χειροτονεῖ.
Χαίρεται ὅταν ὡς διάκονος διακονεῖ δίπλα του.
Χαίρεται ὅταν ὡς πρεσβύτερος συλλειτουργεῖ μαζί του.
Χαίρεται ὅταν βλέπει τόν νέο κληρικό του νά πορεύεται κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά διακονεῖ ὅπου τάχθηκε μέ ἀποστολικό ζῆλο, μέ φόβο Θεοῦ, μέ πολλή καρποφορία.
*
Ἀποτελεῖ καθιερωμένη πρακτική κατά τήν ὥρα πού ὁ ὑποψήφιος πρός χειροτονία προσάγεται ἐνώπιον τοῦ ἐπισκόπου —καί λίγο πρίν ἀπό τήν τελετουργία τοῦ μυστηρίου ἐντός τοῦ ἁγίου Βήματος—, ὁ χειροτονῶν ἐπίσκοπος νά ἀπευθύνεται πρός τόν ὑποψήφιο καί νά τοῦ ἐπισημαίνει • τό ὕψος τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος·
• τήν εὐθύνη που ἐπωμίζεται ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων·
• τό πῶς ὀφείλει νά ζεῖ καί νά πολιτεύεται ὡς κληρικός·
• τά καθήκοντα πού μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση καλεῖται νά ἀσκήσει.
Στοιχώντας καί ἡ ἐλαχιστότητά μου στήν εὐλογημένη αὐτή ἐκκλησιαστική συνήθεια, κάθε φορά πού τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέ ἀξιώνει νά χειροτονήσω κάποιο μέλος τῆς Ἐκκλησίας διάκονο ἤ πρεσβύτερο, ἀπευθύνω τόν λόγο πρός τόν χειροτονούμενο, ἐπισημαίνοντάς του μέ πολλή πατρική ἀγάπη ὅσα τήν ἱερή ἐκείνη ὥρα ἡ ἀρχιερατική μου συνείδηση μοῦ ὑπαγορεύει. Τά περισσότερα ἀπό αὐτά τά ὁμιλητικά κείμενα ἀπήρτισαν τό παρόν βιβλίο.
Ἄν καί κάθε φορά ἐπεδίωκα νά προσεγγίσω μέ ξεχωριστό τρόπο τό μυστήριο τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος καί νά ὑπογραμμίσω διαφορετικές πτυχές του, ἴδιες ἔννοιες, ἐκφράσεις, ἁγιογραφικά χωρία ἤ καί πατερικά παραθέματα συναντῶνται σέ πολλές ἀπό τίς ὁμιλίες. Ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή. Ὅλες περιστρέφονται γύρω ἀπό τό ἕνα καί βασικό θέμα, τήν ἱερωσύνη. Καί ἡ κάθε μιά ἀναφέρεται σέ ἄλλον ὑποψήφιο πρός χειροτονία, ἐκφωνήθηκε σέ ἄλλο ναό καί ἐνώπιον διαφορετικοῦ ἐκκλησιάσματος.
*
Γιατί θελήσαμε νά τίς δημοσιεύσουμε; Πρῶτα-πρῶτα γιά νά θυμοῦνται οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοί μας τίς ὑποθῆκες πού τούς ἀπηύθυνε ὁ ἐπίσκοπός τους κατά τήν ὥρα τῆς χειροτονίας τους. Ἄν καί ἀποσιωπῶνται τά ὀνόματά τους, ὁ καθένας τους, εὔκολα θά ἐντοπίσει τήν ὁμιλία πού ἀναφέρεται στή δική του χειροτονία.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι νά προσελκύσει νέους ἀνθρώπους, ἐκλεκτά καί ἱκανά μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, στή διακονία τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου.
Ἐπιπλέον, ὅσοι σκέπτονται νά γίνουν κληρικοί, νά συνειδητοποιήσουν πληρέστερα τόσο τό ὕψος τοῦ χαρίσματος ὅσο καί τίς πνευματικές ἀπαιτήσεις πού συνεπάγεται ἡ ἐπιθυμία τους νά γίνουν κληρικοί καί νά διακονήσουν τήν ἁγία Ἐκκλησία μας.