Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως

(Ποιμαντορική ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου μας
κ. Συμεών πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
τῆς Μητροπόλεώς μας)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΤΟ ΠΙΟ ἔκδηλο γνώρισμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τῆς μεγάλης ἑορτῆς πού ἑορτάζουμε σήμερα, εἶναι ἡ χαρά. Ἡ πασχάλια χαρά πλημμυρίζει τά πάντα. Τήν Ἐκκλησία, τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια, τίς καρδιές ὅλων τῶν πιστῶν. «Χαρᾶς τά πάντα πεπλήρωται τῆς ἀναστάσεως τήν πεῖραν εἰληφότα», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός ποιητής. Ὅλα ἔχουν γεμίσει ἀπό χαρά, καθώς ἔχουν λάβει πείρα, ἐμπειρία καί βεβαιότητα τῆς ἀναστάσεως.
Τήν ἀναστάσιμη χαρά βιώνουμε κάθε Κυριακή, πού ἑορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας καί ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἑβδομαδιαῖο Πάσχα. Σήμερα ὅμως, κατά τήν ἑορτή τοῦ ἐτησίου Πάσχα καί ὁλόκληρη τήν πασχάλια περίοδο, ἡ αἴσθηση, ἡ ἐμπειρία τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐνανθρώπησε γιά χάρη μας, «Δι᾽ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν», ὅπως ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Σταυρώθηκε καί ἔχυσε τό αἷμα Του γιά νά μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἁμαρτία (Α’ Ἰω. 1,7). Καί ἀναστήθηκε ἐνδόξως «τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ» ὁλοκληρώνοντας τήν ἀπολύτρωσή μας. Ἐπάτησε τόν θάνατο. Νίκησε τή φθορά. Συνέτριψε τίς πύλες τοῦ Ἅδη. Χάρισε τήν ἀληθινή ζωή. Ἄνοιξε τίς κλειστές πύλες τοῦ Παραδείσου καί μᾶς εἰσάγει στήν ἀτελεύτητη βασιλεία Του.
Γι᾽ αὐτό καί σήμερα οἱ πιστοί χαιρόμαστε. Γι᾽ αὐτό πανηγυρίζουμε. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ἀποτελεῖ γιά μᾶς τούς χριστιανούς τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί τήν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ πού γεύτηκαν τήν ἀναστάσιμη χαρά ὑπῆρξαν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, ὅταν ἀπό τόν λευκοντυμένο ἄγγελο πληροφορήθηκαν τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως. «Μετά φόβου καί χαρᾶς μεγάλης», ὅπως γράφει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, ἔτρεξαν νά ἀναγγείλουν στούς μαθητές τήν ἀνάσταση τοῦ ἀγαπημένου διδασκάλου τους (Ματθ. 28,8).
Ἡ ἀναστάσιμη χαρά πλημμύρισε καί τίς καρδιές τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ὅταν ὁ Κύριος ἀναστημένος παρουσιάστηκε μπροστά τους «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων». «Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον» ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης (20,20). Αὐτή εἶναι ἡ χαρά πού ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος τούς εἶχε ὑποσχεθεῖ λίγο προτοῦ πάρει τόν δρόμο τοῦ μαρτυρίου (Ἰω. 15,11· 17,13).
Ἀπό τότε ἡ χαρά τοῦ ἀναστημένου Κυρίου ὑπῆρξε ὁ μεγάλος θησαυρός ὅλων τῶν πιστῶν. Ἀπό τά ἀποστολικά χρόνια μέχρι σήμερα.
Ἡ ἀναστάσιμη χαρά ἀποτελεῖ βίωμα πού ἀποκτοῦμε οἱ πιστοί ὅταν εἴμαστε ὀργανικά συνδεδεμένοι μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ. Ὅταν ἀποτελοῦμε ζωντάνα μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὅταν ζοῦμε καί ἀναπνέουμε στόν εὐλογημένο χῶρο της. Ὅταν μετέχουμε στά ζωοποιά μυστήριά της. Ὅταν γινόμαστε «σύσσωμοι» —ἕνα σῶμα— καί «σύναιμοι» —ἕνα αἷμα— μέ τόν Χριστό μας. Ὅταν ζοῦμε πλέον, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ὄχι γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά γιά Κεῖνον πού πέθανε καί ἀναστήθηκε γιά μᾶς» (Β’ Κορ. 5,15).

Η ΧΑΡΑ τοῦ ἀναστημένου Κυρίου εἶναι καρπός τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν καρδιά μας (Γαλ. 5,22).
Ἡ χαρά συνοδεύει τόν ἀγώνα μας νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου καί νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας Του.
Ἡ χαρά παραμένει μέσα μας ἀκόμη καί κατά τίς ὧρες τῶν δοκιμασιῶν, τῶν θλίψεων καί τῶν πειρασμῶν μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαιρόταν κατά τήν ὥρα τῶν ποικίλων παθημάτων του. Καί γι᾽ αὐτό μποροῦσε νά γράφει πρός τούς χριστιανούς τῶν Φιλίππων :«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, Χαίρετε» (Φιλ. 4,4). Καί ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος μᾶς συμβουλεύει νά χαιρόμαστε ἀκόμη κατά τήν ὥρα πού μᾶς πολιορκοῦν ποικίλοι πειρασμοί (Ἰακ. 1,2).
Ἐπικαλούμαστε τόν Κύριο μέ θέρμη. Αἰσθανόμαστε Ἐκεῖνος νά μᾶς ἐνισχύει. Παραμένουμε γαλήνιοι. Καί ἐξακολουθοῦμε νά χαιρόμαστε. Μυστική ἡ χαρά μας· ἡ χαρά τοῦ ἀναστημένου Κυρίου πού ἐνοικεῖ στήν καρδιά μας. Πού δέν μᾶς ἀφήνει ἀβοήθητους, ἀλλά δίνει μαζί μέ τόν πειρασμό πού ἐπιτρέπει καί τή διέξοδο, ὥστε νά μποροῦμε νά τόν ἀντέχουμε (Α’ Κορ. 10,13).
Πόση πνευματική ὀμορφιά, πόση γλυκύτητα, πόση χαρά —τή χαρά τοῦ ἀναστημένου Κυρίου— δέν ἀποπνέει ὁ χαιρετισμός τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, μέ τόν ὁποῖο ὑποδεχόταν στό ταπεινό κελλί του τούς ἐπισκέπτες του : «Χαρά μου, Χριστός ἀνέστη!»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Η ΧΑΡΑ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀναστάσιμη χαρά εἶναι ὁ μυστικός θησαυρός τῆς πίστεώς μας. Αὐτή τή χαρά κομίζει σήμερα ὁ ἀναστάς Κύριος καί σ᾽ ἐμᾶς τούς μαθητές Του, ὅπως λίγο μετά τήν Ἀνάστασή Του στούς ἀποστόλους Του. Εἰσέρχεται μυστικά, ὅπως τότε στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, καί σ᾽ ἐμᾶς· στίς καρδιές μας, στά σπίτια μας, στίς πόλεις καί στά χωριά μας, στόν ταραγμένο κόσμο μας γιά νά μᾶς προσφέρει τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἐλπίδα.
Σ᾽ ἐμᾶς ἐναπόκειται νά Τόν ὑποδεχθοῦμε μέ πίστη, μέ ἀγάπη, μέ λαχτάρα.