Ἔφτασε καί φέτος ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στ᾽ ἀλήθεια, ὅμως, πόσο διαφορετική!
Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα. Ὑποδεχόμαστε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό «ἐρχόμενον ἐπί τό ἑκούσιον πάθος».
Τότε, στά Ἱεροσόλυμα, οἱ ἄνθρωποι «ἔλαβον τά βαΐα τῶν φοινίκων…».
Ἐμεῖς σήμερα …πλένουμε καί ξαναπλένουμε τά χέρια μας…πολύ σχολαστικά! Καί τ᾽ ἀλείφουμε μέ ἀντισηπτικά καί οἰνόπνευμα!…
Τότε οἱ Ἱεροσολυμίτες «ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ».
Σήμερα ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί «μένουμε σπίτι» φοβισμένοι κι ἀμπαροκλειδωμένοι…
Τότε ὁ Χριστός «ἠπείγετο τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι». Ἐμεῖς σήμερα τρέχουμε γιά νά γλιτώσουμε ἀπό τόν κορωνοϊό πού μᾶς καταδιώκει καί τήν «ὀσμή θανάτου» πού βγαίνει κάθε μέρα ἀπό τούς δέκτες τῶν τηλεοράσεών μας καί μᾶς πνίγει…
Ἄλλοτε, σάν σήμερα, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνάθροιζε στίς ἐκκλησιές μας.
Φέτος δέν μπορούμε˙ δέν ἔχουμε τό ἐλεύθερο νά πλησιάσουμε οὔτε στά σκαλοπάτια τους.
Πάλι καλά πού μᾶς ἐπιτρέπεται νά πᾶμε στό σοῦπερ μάρκετ. Νά βγάλουμε τό σκύλο μας περίπατο. Νά τρέξουμε καί ν᾽ ἀσκηθοῦμε στό πάρκο γιά χάρη τῆς σωματικῆς μας εὐεξίας!
Ὄχι, ὅμως, Κύριε, γιά νά ᾽ρθουμε κοντά Σου!
Ὅχι για νά εἰσέλθουμε στόν ἅγιο οἶκο Σου!
Ὡστόσο, ἔστω καί ἀπό μακριά˙
ἔστω καί κλεισμένοι στά διαμερίσματά μας˙
ἔστω κι ἀπ᾽ τά μπαλκόνια τῶν σπιτιῶν μας,
Σοῦ φωνάζουμε μέ λαχτάρα:
Ὡσανά! Εὐλογημένος ὁ ἐλθών καί πάλιν ἐρχόμενος!…
Ἕνας «φοβισμένος» χριστιανός
